Citroën CX: Het ruimteschip dat op aarde viel (en daar zijn we blij om)

Als auto's in het jaarboek van hun school verkozen zouden worden tot "Most Likely to Start a Cult", dan zou de Citroën CX met overmacht gewonnen hebben. Het is niet zomaar een auto; het is een rollend testament van Franse durf, een baken van aerodynamische vreemdheid en een herinnering dat voor een glorieus, kort moment, de toekomst niet alleen uit chroom en vinnen bestond - het was gewelfd, hydropneumatisch en volkomen briljant.

Dus pak een croissant, schenk een glas met iets respectabels in en laten we hulde brengen aan de auto die eruitzag alsof hij niet uit een fabriek, maar uit een parallel universum werd geleverd.

Een korte geschiedenis: Uit de schaduw van een reus stappen

De CX werd geïntroduceerd in 1974 en had de weinig benijdenswaardige taak om de legendarische DS te vervangen. Dat is alsof je de band bent die na The Beatles het podium op moet. De DS was een godin op het gebied van hydropneumatische vering, een ontwerp dat zo radicaal was dat het 20 jaar lang in productie bleef.

De ingenieurs van Citroën, een ras van mannen en vrouwen die duidelijk anders over natuurkunde dachten dan de rest van ons, deinsden niet terug. Hun motto leek te zijn: "Waarom trends volgen als je ze kunt definiëren?" De CX was geen afwijking van de filosofie van de DS; het was zijn evolutie. Hij nam de kernprincipes van aerodynamische efficiëntie, revolutionair comfort en technische innovatie en lanceerde ze in de jaren 1970.

Het was meteen een hit en won in 1975 de prestigieuze prijs voor Europese Auto van het Jaar. Meer dan tien jaar lang was het de keuze van Franse presidenten, taxichauffeurs die waarde hechtten aan hun ruggengraat en iedereen die met hoge snelheid continenten wilde doorkruisen terwijl ze het gevoel hadden dat ze op de bank in hun woonkamer zaten.

De vorm van de dingen die komen gaan: waarom ziet het er zo uit?

Je kijkt niet alleen naar een CX. Je bestudeert het. Bij het ontwerp, onder leiding van Robert Opron, ging het niet om stijl omwille van de stijl. Elke kromming, elke lijn werd gedicteerd door het meedogenloze streven naar de laagst mogelijke luchtweerstandscoëfficiënt (Cd).

In een tijdperk waarin veel auto's nog de vorm hadden van dozen met een gradenboog, was de CX een meesterwerk van vloeistofdynamica. Die lange, aflopende, fastback neus was niet alleen dramatisch; hij sneed door de lucht. De gebogen voorruit en zijruiten zagen er niet alleen cool uit; ze verminderden ook de windweerstand en het lawaai in het interieur. Het beroemdste kenmerk? De "directionele" koplampen. De buitenste kappen zaten vast aan de carrosserie, maar de binnenste lenzen draaiden mee met het stuur en verlichtten hoeken voordat je er in draaide. Het was hekserij.

En dan is er nog de achterkant. De CX heeft geen traditioneel kofferdeksel. In plaats daarvan heeft hij een enorme glazen achterklep uit één stuk die omhoog gaat en een enorme, praktische ruimte onthult. Het was een ruimteschip, ja, maar wel een waar verdacht veel boodschappen in passen.

De magische rit: het hydropneumatische hart

Als de vorm je ogen grijpt, dan grijpt de ophanging je ziel. De truc van de CX is het legendarische hydropneumatische veersysteem. Vergeet veren en dempers; deze auto staat op bollen van stikstofgas en hydraulische vloeistof.

De ervaring is... surrealistisch. Je stapt in, zet de auto aan en de CX rijst op uit zijn sluimer als een ontwakende draak. Je drukt op een hendel om de rijhoogte in te stellen-je kunt de auto letterlijk over obstakels heen tillen of juist laten zakken om gemakkelijk in te stappen.

Op de weg rijdt hij niet zozeer over hobbels heen, maar negeert ze. Kuilen, scheuren en zelfs slapende politieagenten worden beantwoord met een afwijzende, Gallische schouderophanging. Hij zweeft. Hij glijdt. Hij biedt een niveau van rijcomfort waar moderne SUV's nog steeds moeite mee hebben. Het is het auto-equivalent van gedragen worden door een team van gehoorzame wolken.

De eigenaardigheden en charme: Liefde betekent dat je nooit hoeft te zeggen "Dat is logisch".

Van een CX houden is een prachtige, licht disfunctionele relatie omarmen.

• Het eenspaaks wiel: Je stuurt met een glorieus enkelspaaks stuur in ruimteschipstijl. Het is cool, maar het blokkeert het instrumentenpaneel volledig. Citroëns oplossing? Ze hebben de meters in een pod geplaatst die met de stuurkolom meedraait. Je kijkt er altijd recht op. Waanzin. Geniaal.

• De "Lollipop" stelen: De richtingaanwijzers en ruitenwissers zijn bizarre, paraplu-achtige apparaten die aan weerszijden van de instrumentengroep uit het dashboard steken. Ze voelen aan als niets anders op aarde.

• Het onderhoud: Laten we eerlijk zijn. Er een bezitten is een daad van passie. Het hydraulische systeem, hoewel robuust als het goed wordt onderhouden, kan een bron van mysterieuze en dure lekken zijn (het groene bloed van het hydraulische systeem is een speciale minerale olie, geen remvloeistof!) Je kiest een CX niet als je enige auto; je kiest hem ondanks dat.

Waarom we ervan houden: De onbreekbare cultus

Mensen houden niet alleen van de CX; ze aanbidden hem met een fanatieke toewijding. Waarom?

• Hij is onmiskenbaar anders: In een wereld van steeds meer gehomogeniseerde auto's valt de CX op als een pauw in een duivenhok. Hij vertegenwoordigt een tijd waarin een autobedrijf de moed had om volkomen, briljant zichzelf te zijn.

• Het comfort is ongeëvenaard: Als je eenmaal lange afstanden hebt afgelegd op het vliegend tapijt van een CX, voelt elke andere auto... ontoereikend.

• Het is een tegengif tegen autorijden: Hij geeft niet om rondetijden of 0-60 statistieken. Hij geeft om je welzijn. Rijden in een CX is een ontspannende, stressvrije en uiterst plezierige gebeurtenis. Hij herinnert je eraan dat rijplezier niet altijd draait om snel rijden, maar soms om subliem comfort.

De Citroën CX is meer dan een relikwie. Het is een statement. Het is het bewijs dat de meest interessante weg niet altijd de rechte weg is - soms is het een prachtig gebogen, hydraulisch opgehangen, heerlijk Franse weg. Het is het ruimteschip dat op aarde viel en we zijn er allemaal rijker door.